"świat emocji ludzi niepełnosprawnych, którzy walczą o każdy swój dzień..."

Było to przed weekendem, ponad tydzień temu... Zacząłem mieć początkowo problemy z chodzeniem, zaburzenia równowagi, chwiejność chodu, silne napięcie w nogach zwłaszcza w udach podudziach. Później po kilku dniach zaczęło wykręcać mi stopy w stawach, palce nóg, napięcie opanowało nawet mięśnie kręgosłupa i bioder...
Do końca nie wiem co się ze mną stało...przestałem chodzić leżę w łóżku całymi dniami nie mogąc stanąć o własnych siłach....
Po części pogodziłem się z tym że mogę nie chodzić ale najważniejsza jest jak dla mnie psychika...
Lekarze neurolodzy w szpitalu robią sobie ze mnie wariata, twierdząc że mam bardzo głębokie zaburzenia osobowości nie wnikając w aspekty fizyczne...


A prawda jest taka, że w swoim życiu stosowałem bardzo dużo leków neuroleptycznych, które zaburzały mi układ pozapiramidowy, wywołując późne dyskinezy, mimowolne ruchy warg języka, palców rąk, stóp...
Jednak to to jest pestka....pikuś, bo dopiero teraz zdaję sobie sprawę ze swojego kalectwa na podłożu leków...
Najgorsze jest to że neurolodzy w szpitalu na Traugutta nawet nie pomyśleli o tym, że  może to być uboczny skutek leków p-psychotycznych, uważając  jeszcze że jak się zmobilizuję to pójdę do domu  nie mogąc nawet dobrze stanąć na własnych nogach....

Taka jest prawda, że neurologia w niektórych przypadkach nie potrafi pomóc, albo nie chce...
To, że mam dodatkowo zaburzenia psychiczne to nie jest moją winą a ni to że mam padaczkę...
To co się stało i całe moje życie chociaż traci sens to go całkowicie nie straci....
Pozdrawia